Żywoty mroczne, żywoty niemożliwe do opowiedzenia?

Tekst stanowi komparatystyczne studium Opowieści galicyjskich Andrzeja Stasiuka i Żywotów maluczkich Pierre?a Michona. Michon, choć jest przedstawicielem innej generacji oraz innych realiów politycznych i kulturowych, podobnie jak Andrzej Stasiuk wybiera na bohaterów postaci ze społecznego marginesu. Przedmiotem analizy są strategie narracyjne, zastosowane dla podkreślenia kondycji
wykluczenia, która cechuje bohaterów obu zbiorów. Opowiadaniom przyświeca wspólny cel przywrócenia tym postaciom choćby fikcjonalnej podmiotowości we wspólnym dla obu autorów kontekście pism Michela Foucaulta. Obaj autorzy czerpią z tradycji fikcji biograficznej, gatunku żywotów mrocznych, będących przeciwieństwem tradycyjnej biografistyki oraz literatury żałobnej. Powinowactwo literackiego tematu i sposobu prowadzenia narracji dowodzi istnieniu europejskiej przestrzeni kulturowej, niezależnej od podziałów politycznych. Funkcją takiej literatury jest podjęcie odpowiedzialności za zachowanie pamięci.

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
Porownania 9 01 04	[pdf]	[550 KB]