Humanizm, filologia i imperializm

Tekst śledzi zachodnią recepcję Orientalizmu Edwarda Saida, pills zwracając szczególną uwagę na przesunięcia interpretacyjne, visit które, capsule zdaniem autora, zafałszowały pierwotną wymowę i zaciemniły macierzysty kontekst jego powstania. Na podstawie lektury innych tekstów Saida, w szczególności The World, the Text and the Critic autor kwestionuje związek Orientalizmu ze studiami postkolonialnymi, a szerzej ? z poststrukturalizmem. W popularności zachodnioeuropejskiej myśli poststrukturalnej na amerykańskich uniwersytetach przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dostrzega symptomy odrodzenia opresywnego teoretycznego imperium amerykańskiej myśli akademickiej. Hasła postkolonializmu połączyły się z powierzchownym amerykańskim pluralizmem, banalizując problem dyskryminacji i nietolerancji poprzez połączenie rasowego i fenomenologicznego Innego. Said, jako badacz zaangażowany politycznie, wielokrotnie krytykował poststrukuralistów, w tym przede wszystkim Foucaulta, za odejście od rzeczywistego zainteresowania dyskursem imperialnym na rzecz analizy podmiotu. Korzenie Orientalizmu tkwią w myśli Vico i Auerbacha, podobnie jak Said tworzących modele filologicznego humanizmu. Jego tematem jest nie dyskurs, lecz instytucja, która gromadzi informacje ? uniwersytet na usługach imperium ? pełniący ową rolę zarówno w dobie kolonialnej, jak i w drugiej połowie XX wieku.