Historia literatury w świetle nowych propozycji teoretycznych

Początkowo wspólne prawidłowości procesu literackiego w czasach średniowiecza w miarę poszerzania ekumeny chrześcijańskiej oraz związanego z tym różnicowania kościelno-instytucjonalnego i spowodowanego tym kulturowo-politycznego różnicowania się wokół dwóch centrów ? Bizancjum i Rzymu ? także różnicują się, tworząc w ramach makroregionu Pax Christiana nawzajem powiązane i oddziałujące wzajemnie regionalne wspólnoty literackie: Pax Orthodoxa i Pax Latina. Wewnątrz nich ? wraz z przeniesieniem kultury literackiej w odrębne etno-geograficzne części składowe tworzące wspólny krąg ? następuje różnicowanie drugiego poziomu wewnątrzregionalnego: lokalne (etniczne, państwowe) osobliwości przyswojenia uniwersalnego piśmiennictwa rodzą pochodne prawidłowości wspólnego procesu ? jego warianty lokalne. Różnice w poziomie i w charakterze rozwoju literatur słowiańskich, zróżnicowanych wewnątrz dwóch kręgów kultury europejskiej, wiązały się z obecnością lub nieobecnością własnej państwowości i stopniem rozwinięcia społecznej struktury ? to jest tych czynników, które warunkują także potrzeby poza kościelne w sztuce słowa, sprzyjając pojawieniu się mecenatu, którego rolę trudno przecenić. Wszystko to przesądziło o wysokim ? w porównaniu z innymi literaturami słowiańskimi ? rozwoju średniowiecznej literatury chorwackiej, czeskiej, polskiej, staroruskiej z jednej strony, zaś z drugiej ? o upadku rozwiniętych literatur Bułgarii i Serbii po podboju tureckim, który częściowo zniszczył, a częściowo zislamizował lokalne elity. W okresie odrodzenia dialektyczna jedność pierwiastków uniwersalnych i lokalnych warunkowała formowanie się w ramach postśredniowiecznej Slavia Latina nowych wspólnot literackich ? Slavia Romana (literatura polska i chorwacka) oraz Slavia Germana (literatura czeska, słowacka, serbołużycka i słowieńska). W okresie późnego odrodzenia i baroku Slavia Romana (reprezentowana przez literaturę polską) będzie w ramach tradycyjnego, a następnie współczesnego ? coraz bardziej narastającego ? współoddziaływania Pax Orthodoxa i Pax Latina sprzyjać przyswojeniu przez wschodniosłowiańską wspólnotę literacką nowych dla niej wartości. Literatura polska doby renesansu i baroku odegrała na wschodzie Europy rolę podobną do tej, którą spełniała ówczesna literatura włoska na jej Zachodzie. Tym samym zaczyna się włączanie Slavia Orthodoxa w zachodnioeuropejski proces literacki na etapie nowożytnej jego historii, otwierającej już narodowy rozwój literatur w ramach zmieniających się w miarę tego rozwoju wspólnot. Zacierając średniowieczny podział (Pax Orthodoxa i Pax Latina), wspólnoty te tworzą nową całość ? teraz już w swym zakresie ogólnoeuropejski, zaś w swym charakterze (prądy, kierunki, rodzaje i gatunki literackie) wewnętrznie jednolity i wspólny proces literacki.

 

ISSN: 1733-165X

 

 

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
Lipatow A.	[pdf]	[148 KB]