Winescape: Local Reinhabitation Narratives (The Case of Zielona Góra)

Narracje reinhabitacyjne to praktyki kulturowo-edukacyjne, które polegają na przywracaniu „ekologicznej wyobraźni” miejscom poprzez pracę z odnoszącymi się do nich historiami. Termin, który na gruncie badań bioregionalnych zaproponowała Serenella Iovino, a który dotyczy miejsc wyniszczonych (disrupted and injured) przez eksploatację, zostaje odniesiony do współczesnych opowieści o Zielonej Górze. Autorka pokazuje, jak w nawiązaniu do niemieckiej przeszłości miasta opowieści te reaktywują jego winiarską tradycję i projektują winescape (‘winny krajobraz’) jako taskscape (‘przestrzeń zadaną’ w rozumieniu Timothy Ingolda). Chodzi zarówno o skutki zniszczenia przedwojennego dziedzictwa (w wymiarze przyrodniczym i społecznym), jak i rewitalizację, która dokonuje się poprzez trzy strategie: apelowanie do „winnego krajobrazu” jako do przestrzeni zdeterminowanej prawami przyrody (1), uruchamianie biopamięci wpisanej w etnograficzny biotopos (2) i reaktywowanie winescape za pomocą odczuć zmysłowych (3). Lokalne narracje reinhabitacyjne, będące odpowiedzią na współczesny kryzys wyobraźni ekologicznej, instaurują miejsce i ożywiają jego kulturowe i ekologiczne możliwości. Stanowią „antyepos” otwierający przeszłość i przyszłość.

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
18 Mikolajczak	[pdf]	[144 KB]