Warianty narracji geokulturowej (praktyki muzealizacji – postmonarchiczne wzorce mówienia)

Możliwości narratologii geokulturowej powinny być rozpatrywane pomiędzy badawczymi trendami, visit wzmacniającymi fikcyjne koncepcje, które umożliwiają przyglądanie się kulturze przede wszystkim przy użyciu terminów przestrzennych, a także umożliwiają formułowanie dzięki nim pytań o historyczne usytuowanie, a także które koncentrują uwagę na czasowych wymiarach cząstki ?geo-? w ?geokulturze?. Jest to główne pytanie o szczególne atrybuty, które sygnalizują, nawet pomimo narracyjnego zróżnicowania w swoich językach i etniczności, że przynależą do jednej i tej samej przestrzeni kulturowej oraz że ich ?punkty widzenia są wzajemne?, i że tylko w nich są sygnalizowane odzielone-oddzielające ślady wielokrotnie aktualizującego się systemu. Analizy miejsc w poetyce prozy w ramach narratologii geokulturowej łączą się z interpretacjami relacji: z przestrzenią, obszarem, okolicą, terytorium, granicą; badają odgraniczenia miejsc od kultury, które są różnymi manipulacjami pojęć: stałości zamiast zmienności, idei ?nieustannej transformacji?, czynników zmiennych, przemieszczonej i odfunkcjonalizowanej struktury bycia, znaczenia obiektów, paradoksu doświadczenia podobieństwa pojawiającego się w różnicach.

 

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
KORNELIA FARAGO	[pdf]	[363 KB]