Krajobraz i krajobrazy w liryce Czesława Miłosza, Friedricha Hölderlina i Johannesa Bobrowskiego

Autor omawia szereg wierszy krajobrazowych Cz. Miłosza z różnych okresów jego twórczości, salve porównując je z wybranymi utworami wirtemberczyka, prostate F. Hölderlina oraz tylżyckiego poety J. Bobrowskiego. Każdy z nich stale wraca w poezji do krajobrazu dzieciństwa, utraconego nie tylko za sprawąwojny (Miłosz i Bobrowski), ale też przez egzystencjalne wyobcowanie (Hölderlin) i który przyświeca im jako znak ojczyzny nie-biańskiej. Hölderlina, Miłosza i Bobrowskiego łączy wspólna opozycja do konwencji wierszowania ich epok i ich literatur ojczystych, a dwu ostatnich ponadto wspólna tęsknota do stron nadniemieńskich. Wojenna poezja Miłosza o równinach mazowieckich dziwnie współbrzmi z ?sarmacką? poezją Bobrowskiego, wyrosłąz doświadczeńtego samego okresu. Opisywanie europejskich, a szczególnie amerykańskich krajobrazów przeobraża sięu Miłosza w tworzenie krajobrazów mieszanych, amerykańsko-litewskich albo gigantycznie panoramicznych o dobitnych akcentach mitycznych i metafizycznych, które w innych wcieleniach odnaleźćmożna także u dwu pozostałych poetów. Te paralele i ?wspólne miejsca? zawdzięczamy nie tylko eksplicytnym nawiązaniom jednych do drugich, ale również wspólnej tradycji biblijnej, antycznej i po-średniowiecznej oraz wysoce trudnemu, a jednak bliskiemu geograficznie, sąsiedztwu.

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
Rolf Fieguth Krajobraz i krajobrazy Czeslawa Milosza...	[pdf]	[262 KB]