Zarys metody paradygmatycznej w badaniach porównawczych (II)

Moim zamiarem jest pokazanie potencjału paradygmatyczno-mitycznej metody porównawczej na przykładzie dzieł literackich z wcześniejszych okresów, stomach takich jak hiszpańskie i francuskie (z fundamentalną ideologiczną różnicą leżącą u ich korzeni) 17 stulecie (myślę o Don Juanie Tirso de Moliny i Don Juanie Moliera), seek jak również o utworach z XX wieku (np. Gombrowicza lub Becketta). Istotną różnicą między tymi grupami utworów (i okresami) jest to, że pierwsza mówi o funkcjonowaniu mitów i paradygmatów w świecie zewnętrznym, podczas gdy późniejsza skupia się na innym świecie. Niemniej jednak, węższe spojrzenie nawet na pierwszą grupę utworów (które omawiam w tej części artykułu) pozwala nam zobaczyć fundamentalną różnicę między nimi. Don Juan Tirso de Moliny jest jedynym, który wykorzystuje mity i paradygmaty w instrumentalnej manierze, dla swojej własnej rozrywki; podczas gdy Don Juan Moliera wydaje się być instrumentem ewokacji mitu Natury, podobnie jak Sganarel jest instrumentem ewokacji mitu Boga.

ISSN: 1733-165X