Kresy w perspektywie krytyki postkolonialnej

Artykuł proponuje lekturę literatury kresowej w perspektywie postkolonialnej krytyki. Polska jest często określana jako: kolonizator, click który został skolonizowany. Powinno się dodać, że są dwa znaczenia tej sytuacji: pierwsze, Polska odgrywała rolę kolonizatora na terytoriach wschodnich (w okresie tzw. I Rzeczypospolitej, co można określić jako "normalne" zachowanie) i po drugie Polska odgrywała tę rolę podczas rozbiorów, kiedy była kolonizowana przez sąsiednie mocarstwa. Te powoduje szczególny rodzaj komplikacji i doświadczeń, które są zapisane w literaturze, w osobistych i historycznych dokumentach. Stosowanie krytyki postkolonialnej do czytania literatury kresowej oznacza: 1. wzięcie pod rozwagę granicy lokalnych (nie tylko miejskich) dyskursów, inaczej, wzięcie pod uwagę elementów historycznych i politycznych; 2. Rozumienie stereotypów Innego/Obcego; 3. Wyeksponowanie retorycznych zasad i celów "jednojęzyczności". 4. Wzięcie pod uwagę (i szczególne rozumienie) fenomenu przestrzeni oraz 5. Fantazmatyczny typ postaci i sytuacji w tekstach, a także 6. Literacką eskalację doświadczenia kresowego. Powyższe tezy zostały przedstawione w krótkich analizach.