NEOPOGANIZM JAKO ZAGADNIENIE POSTKOLONIALNE. KONTEKST POLSKI

Neopoganizm postrzegany jest zwykle jako zjawisko marginalne pod względem skali społecznego oddziaływania. Rzutuje to nie tylko na atrakcyjność jego praktyk, ale również na kwestię nośności eksponowanych w nim treści światopoglądowych. W artykule podjęta została próba ukazania neopoganizmu w szerszej perspektywie historyczno-kulturowej, uwzględniającej tak ogólne zagadnienia jak tożsamość kulturowa czy kultura pamięci. Autor stawia przy tym pytanie, czy neopoganizm, z jego marginalnością i utopijnością, można uznać za zjawisko wpisujące się w problematykę postkolonialną (postzależnościową). Uważa, że w przypadku takich krajów jak Polska neopogański konstruktywizm może być traktowany jako sensowna próba poszerzenia bazy symbolicznych odniesień dla refleksji nad własnym usytuowaniem na osi centrum – peryferie.

Tytuł dokumentu	Typ	Rozmiar
05 Nakoneczny	[pdf]	[284 KB]